Subiektywne recenzje książek...

Książka to ułożone chronologicznie wspomnienia autobiograficzne autorki. 

 Teksty Szczepkowskiej są zwięzłe, proste i czasem wzruszające.  Autorka stara się przedstawić obraz machiny komunizmu w Polsce. Ja znam go tylko z opowieści. Ta książka przemawia do wyobraźni, pozwala wyobrazić sobie tamte czasy.

Pierwsze wspomnienia sięgają lat 50, kiedy to autorka przyszła na świat. Wówczas rzeczywistość była dla niej niezrozumiała, pełna niejasności, niedorzeczności zwłaszcza wtedy gdy żyła w świecie "dwóch prawd"- dozwolonej oraz tej ukrytej, o której się głośno nie mówi. 

W kolejnych latach, gdy Szczepkowska dorasta, wówczas już bardziej rozumie otaczający ją świat. O Szczepkowskiej mówi się, że zakończyła komunizm. Książka pozwala uzmysłowić sobie dlaczego.

Choć dla mnie nie był to szczyt wyzwania czytelniczego i nie sięgnęła bym drugi raz po tą pozycję to jednak wielu czytelnikom się spodoba. Ja chyba nie dorosłam. 

Moja ocena: średnia (5/10)

wydawnictwo: Znak

data wydania: 2009

liczba stron: 261